همه ما از پرگویی و چانەزنی خود یا دیگران متنفر و بیزاریم، زیرا زورگویی موجبات هرچه بیشتر اتلاف وقت، فرسایش تلاشها و لغزشهای زبانی را فراهم میسازد.
ولی متوجه نشدەایم کە نوع دیگری از چانەزنی وجود دارد موسوم بە «چانەزنی عقلی» کە هر روزە و همه جا به شکل افکار و ایدەهایی از طرف خودمان یا دیگران، بروز و نمود مییابد.
البته باید به این نکته مهم نیز پی ببریم که خط فاصل بسیار دقیق و باریکی میان دو مقوله «نوآوری عقلی» و «چانهزنی عقلی» وجود دارد؛
به باور من از میان دانشمندان و متفکرین گذشته هیچ کس به اندازە ابن تیمیه ـ رحمه الله ـ و در عصر کنونی نیز کسی همچون سید قطب ـ رحمه الله ـ مورد ظلم و ستم قرار نگرفتهاند، زیرا هر دوی این بزرگواران از سوی سه گروه مورد ستم قرار گرفتهاند:
بدون تردید هیچ کار و تلاشی ـ اعم از بزرگ و کوچک و ارزشمند و کم اهمیت ـ بدون اخذ تمهیدات شایسته و اتخاذ اسباب لازم و مناسب یا اصلاً تحقق نمییابد و یا نتایج چندان مطلوب و رضایت بخشی به دنبال نخواهد داشت.